Ο Αστερίας που ήθελε να γίνει αστέρι στον ουρανό

Ένα παραμύθι θα σας πω, που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Ένας μικρός αστερίας του νερού, ήθελε να γίνει αστέρι του ουρανού. Ο Αστέρας μας λοιπόν, είχε φίλους τρομερούς. Είχε την Αστερίνα που ήταν καλό παιδάκι . Καθώς έπαιζαν κρυφτό, ένα αστέρι του ουρανού άτακτο ήτανε πολύ και την μαρτύρησε στη στιγμή.

-Εδώ είναι ο Αστερίας. Εδώ το Αστεράκι.

-Μην μας χαλάς το παιχνίδι σε παρακαλώ ,εσένα θα σου άρεσε να στο κάνουν αυτό;

Είπαν τα παιδιά με δυνατή φωνή, το Αστεράκι τρόμαξε ψηλά που είναι εκεί.

-Εμείς στον ουρανό δεν παίζουμε κρυφτό . Εμείς χορεύουμε ,μιλάμε, αστράφτουμε, γελάμε.

Η μαμά του Αστερία τον φώναξε:

-Έλα, ώρα να φάμε.

-Αντίο αστερόφιλοι μου, θα τα πούμε αύριο, φίλια, σας αγαπώ τρελά

Το βράδυ ο Αστερίας όνειρο βλέπει τρομερό, είδε πως ήτανε αστέρι στον ουρανό.

-Αχ τέλειο θα ήταν, να ήταν το όνειρο αυτό, αληθινό.

Το πρωί ο Αστερίας ετοιμάστηκε γοργά , ανυπομονούσε να συναντήσει τα άλλα τα παιδιά Πήγε στο σχολείο να μορφωθεί καλά και τότε τον ρωτήσανε τα άλλα τα παιδιά:

-Τι έχεις Αστερία και είσαι μέσα στην τρελή χαρά;

Κι αυτός απάντησε δυνατά.

-Όνειρο είδα φοβερό, είδα πως ήμουν αστέρι στον ουρανό.

-Πωπωπωπω, τι όνειρο είναι αυτό.

Όλη η τάξη απάντησε προσέχοντας καλά. Ξαφνικά οι δυο κολλητοί εμφανίζονται στη στιγμή.

-Κάνε το όνειρο σου αληθινό. Είπε η τσαχπίνα η Αστερίνα.

Το Αστεράκι όμως σκέφτηκε κι αυτό:

-Δεν θέλω να πάει ψηλά στον ουρανό. Πως θα παίζουμε κρυφτό, πως θα μιλάμε, θα γελάμε αν αυτός είναι ψηλά και εμείς χαμηλά; Δεν θα τον αφήσω να φύγει μακριά, εδώ θα κάτσει με εμένα συντροφιά.

Κάθε βραδάκι το Αστεράκι του θυμίζει τα παλιά, χαχαχαχουχουχου, γέλαγαν ασταμάτητα.

-Αχ τι γέλιο και αυτό, κρίμα που θα πας ψηλά στον ουρανό, εγώ να ξέρεις πάντως θα στεναχωρηθώ που θα σε αποχωριστώ.

Είπε το Αστεράκι που είχε ύπουλο μυαλό. Στόχος του ήτανε ο Αστερίας να συγκινηθεί και να κάτσει εδώ στη γη, στη Θαλασσοπολειτία που είχε μια πλατεία και παίζανε κρυφτό, λίγο πριν πάνε για φαγητό.

Ο Αστερίας το σκέφτηκε καλά , μα λύση δεν βρήκε τελικά. Γι αυτό το είπε στη μαμά:

-Μαμά, πως θα ανέβω εκεί ψηλά;

-Καλέ που, στον ουρανό; Με τα υπόλοιπα τα αστέρια τα λαμπερά;

Απάντησε έκπληκτη η μαμά, από τα νέα αυτά.

Ο Αστερίας δεν απάντησε, φοβήθηκε για τα καλά, νόμιζε πως θα τον βάλει τιμωρία η μαμά. Έτρεξε λοιπόν στο δωμάτιο του και πήρε τηλέφωνο τα παιδιά, όμως δεν βρήκαν λύση ούτε αυτά.

Τότε ο Αστερίας μας βγήκε από το δωμάτιο του με αμφιβολία και τα είπε όλα στη μαμά:

-Αυτά που λες γίνανε μαμά.

Τότε η μαμά με απορία ρώτησε:

-Και γιατί δεν μου τα είπες τόσο καιρό; Τι φοβόσουν; Πως θα στεναχωρηθώ;

-Όχι, φοβήθηκα τιμωρία μην μπω, επειδή ήθελα να γίνω αστέρι στον ουρανό.

Η ώρα όμως δε τους άφησε να τελειώσουν την κουβέντα, κρίμα όμως πραγματικά το λέω, μέσα από τα βάθη της καρδιάς.

-Ύπνο γρήγορα, μπες κάτω από την κουβέρτα, θα συνεχίσουμε αύριο αυτή την κουβέντα.

Πηγαίνει ο Αστερίας στο σχολείο, μάθημα να κάνει μες το κρύο . Η μαμά του το δωμάτιο του συγυρίζει . Σταματάει τη δουλειά της και φοράει τα καλά της, πηγαίνει να βρει το χταπόδι το σοφό, να της πει το μυστικό, πως να πάει ο γιος της στον ουρανό.

Το χταπόδι απαντά με σοφία για μια ακόμη φορά.

-Ανεμόσκαλα να βρει, στον ουρανό να ανεβεί, από το αστέρι το λαμπρό να κρατηθεί, να ανέβει.

Ο Αστερίας μας λοιπόν, γυρνώντας από το σχολείο, είχε έτοιμο τον τρόπο να κάνει το όνειρο του αληθινό. Χωρίς να χάσει ένα λεπτό, έτρεξε στον ωκεανό, ανεμόσκαλα να βρει, στον ουρανό να ανεβεί.

Οι φίλοι του τον ακολουθούν συγκινημένοι, τον αποχαιρετούν. Το Αστεράκι λυπημένο του κρατάει το χεράκι και του λέει.

-Θα μας λείψεις φιλαράκι.

Η μαμά λόγια του λέει τρυφερά, με αγάπη τον φιλά. Εκείνος με δάκρυα στα μάτια ανεβαίνει, πίσω δεν κοιτάει , το όνειρο δεν μπορεί να περιμένει.

Στα μισά της σκάλας έχει φτάσει, μα ξαφνικά διστάζει. Την παλιά του τη ζωή αναπολεί , την μαμά του και τους φίλους του, ήδη νοσταλγεί.

Νιώθει μόνος, φοβισμένος και πολύ στεναχωρημένος κι εκεί που αποφασίζει, νιώθει στην πλάτη ένα χάδι, που το μυαλό του καθαρίζει και δύναμη την ψυχή του μεμιάς γεμίζει.

Δεν θα το πιστέψετε αλλά συνέβη, το Αστεράκι είχε αποφασίσει να ανέβει, όχι για να ζήσει και αυτό στον ουρανό, αλλά δύναμη να δώσει στο φιλαράκι του το καλό.

-Κυνήγα το όνειρο σου, αξίζει, να πας ψηλά, εμείς θα σε αγαπάμε εδώ στα χαμηλά. Προχώρα μη διστάζεις και πίσω μην κοιτάς . Και να ξέρεις εμείς εδώ θα είμαστε, να σε καμαρώνουμε, ψηλά που θα πετάς.

Τα λόγια αυτά τα μαγικά, δύναμη του δίνουν, να ανέβει εκεί ψηλά

-Αντίο φίλοι μου θα σας αγαπώ παντοτινά, όσο ψηλά κι αν φτάσω, δεν θα σας ξεχάσω .

Κι αν κάποια νύχτα δείτε ένα πεφταστέρι, εγώ θα το έχω αφήσω να μου φύγει απ΄ το χέρι. Να κάνετε γρήγορα μια ευχή και να είστε σίγουροι, θα βγει αληθινή.

~ΤΕΛΟΣ~